Korzystny wpływ terapii neurofeedback na problemy z czytaniem u dzieci
Zapis elektroencefalogramu (EEG) dzieci z zaburzeniami czytania (RD) charakteryzują się większą mocą i koherencją w niskich pasmach częstotliwości (pasma delta i theta) oraz niższą mocą i koherencją w paśmie alfa w porównaniu z EEG dzieci typowo rozwiniętych. Neurofeedback (NFB) jest przydatny w leczeniu zaburzeń uczenia się poprzez wzmacnianie redukcji stosunku tych fal. Skuteczność kliniczna terapii objawia się przez normalizację mocy EEG i poprawę poznawczo-behawioralną. W badaniu z 2021 r. (T. Fernandez i in.) zbadano zmiany w mózgu w izolowanych obszarach wywołane protokołem NFB oraz wpływ na funkcjonalną łączność (koherencję) u dzieci z RD. Dwudziestu dzieci z RD przeszło 30 sesji NFB. Po leczeniu 90% uczestników nauczyło się zmniejszać stosunek fal wolnych oraz zwiększyło swoje średnie wyniki czytania w skalach precyzji i zrozumienia. Zmniejszenie koherencji między lewym obszarem czołowym a innymi obszarami lewej półkuli miało szczególne znaczenie dla czytania. Wyniki te sugerują, że leczenie NFB może pozytywnie wpłynąć na funkcje związane z czytaniem w sieciach mózgowych dzieci z RD.
U osób z zaburzeniami czytania wykryto nieprawidłowości w łączności korowej. Mogą one być spowodowane zmianami w migracji neuronów, o których donosili Galaburda i in., którzy wykazali anomalie korowe w mózgach osób z dysleksją w badaniach pośmiertnych, które obejmowały ektopie neuronalne i dysplazje zlokalizowane głównie w lewych regionach kory Sylwiusza. Wiele lat później, przy użyciu technik obrazowania, takich jak rezonans magnetyczny, doniesiono o istnieniu sieci korowej w lewej półkuli obejmującej trzy wyspecjalizowane regiony uczestniczące w czytaniu: 1) lewy grzbietowy obwód skroniowo-ciemieniowy zlokalizowany wokół obszaru Wernickego, który specjalizuje się w funkcjach fonologicznych; 2) lewy brzuszny obwód potyliczno-skroniowy, w którym mieści się wizualny obszar formy wyrazu i któremu przypisuje się rozpoznawanie wzrokowe i ortograficzne na podstawie pamięci; oraz 3) dolny lewy obwód czołowy, klasycznie nazywany obszarem Broki, który ingeruje w artykulację i gestykulację słów.
Naukowcy uważają, że identyfikacja i wczesna diagnoza choroby pozwala na przeprowadzenie w odpowiednim czasie konkretnych interwencji w celu jak największego zmniejszenia wpływu zaburzenia na życie osobiste, szkolne i społeczne dziecka. Pozwala również na wdrażanie technik takich jak NFB, które już okazały się skuteczne, co potwierdzono w omawianym badaniu, aby pozytywnie przyczynić się do normalizacji funkcji sieci zaangażowanej w proces czytania, a w konsekwencji do poprawy wyników w nauce dzieci.
